کد مطلب:261419 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:306
تفسیر منسوب به امام عسکری
آنچه اكنون از تفسیر منسوب به امام حسن عسكری علیه السلام موجود است، تفسیر سوره ی فاتحه و قسمتی از سوره ی بقره است.
در انتساب این تفسیر به آن حضرت دانشمندان اختلاف دارند. زیرا برخی از روایات آن مشكوك به نظر می رسد.
مرحوم حاج میرزا حسین نوری، مؤلف مستدرك الوسائل، آن را معتبر
[ صفحه 233]
می داند. یكی از دلایل او این است كه بسیاری از علما مانند شیخ صدوق در «من لا یحضره الفقیه»، مرحوم مجلسی قدس سره در «بحار»، شیخ حر عاملی در «وسائل» و ابن شهرآشوب در «مناقب» آن را جزء مصادر خود قرار داده اند.
مرحوم حاج آقا بزرگ تهرانی نیز این تفسیر را معتبر می داند، با این تفاوت كه می گوید: در حقیقت دو تفسیر بوده یكی تفسیر امام هادی علیه السلام كه 12 جلد آن نابود شده است و دیگری تفسیر منسوب به امام عسكری علیه السلام، برخلاف محدث نوری كه گمان كرده یك تفسیر است.
این تفسیر معتبر باشد یا نه، روایات معتبری نیز در آن وجود دارد. از جمله روایتی كه مربوط به شرایط فقیه و مرجع تقلید است؛ «فأما من كان من الفقهاء صائنا لنفسه حافظا لدینه مخالفا علی هواه مطیعا لأمر مولاه، فللعوام أن یقلدوه و ذلك لا یكون الا بعض فقهاء الشیعة لاجمیعهم».
هر فقیهی كه نفس خود را از هوی و هوس نگه دارد و دین خویش را حفظ كند و اطاعت فرمان خداوند را بنماید عوام مردم باید از او تقلید كنند (البته این چنین شرایطی مخالفت با هوی و هوس و حفظ دین و اطاعت الهی) در برخی از فقهاء یافت می شود. [1] .
در انتساب این تفسیر به آن حضرت دانشمندان اختلاف دارند. زیرا برخی از روایات آن مشكوك به نظر می رسد.
مرحوم حاج میرزا حسین نوری، مؤلف مستدرك الوسائل، آن را معتبر
[ صفحه 233]
می داند. یكی از دلایل او این است كه بسیاری از علما مانند شیخ صدوق در «من لا یحضره الفقیه»، مرحوم مجلسی قدس سره در «بحار»، شیخ حر عاملی در «وسائل» و ابن شهرآشوب در «مناقب» آن را جزء مصادر خود قرار داده اند.
مرحوم حاج آقا بزرگ تهرانی نیز این تفسیر را معتبر می داند، با این تفاوت كه می گوید: در حقیقت دو تفسیر بوده یكی تفسیر امام هادی علیه السلام كه 12 جلد آن نابود شده است و دیگری تفسیر منسوب به امام عسكری علیه السلام، برخلاف محدث نوری كه گمان كرده یك تفسیر است.
این تفسیر معتبر باشد یا نه، روایات معتبری نیز در آن وجود دارد. از جمله روایتی كه مربوط به شرایط فقیه و مرجع تقلید است؛ «فأما من كان من الفقهاء صائنا لنفسه حافظا لدینه مخالفا علی هواه مطیعا لأمر مولاه، فللعوام أن یقلدوه و ذلك لا یكون الا بعض فقهاء الشیعة لاجمیعهم».
هر فقیهی كه نفس خود را از هوی و هوس نگه دارد و دین خویش را حفظ كند و اطاعت فرمان خداوند را بنماید عوام مردم باید از او تقلید كنند (البته این چنین شرایطی مخالفت با هوی و هوس و حفظ دین و اطاعت الهی) در برخی از فقهاء یافت می شود. [1] .
[1] احتجاج طبرسي، ج 2، ص 262.